Tekst en foto’s: Rob Strating
Voor de 10e keer werd in het centrum van Zwitserland de Swiss Classics World gehouden, een spraakmakende oldtimerbeurs met een hoog kwaliteitsgehalte.
Bernd Link en zijn team hebben hun best weer gedaan om een veelzijdig en een uniek programma samen te stellen dat veel verder ging dan men tot nu toe had gezien.
Voor het eerst dit jaar werd er op zaterdag 1 juni ook een Swiss Classic World Rally gehouden en werd de dag afgesloten met een grote traditionele veiling door de Oldtimer-Gallerie in Toffen, een bekend oldtimerbedrijf bij Bern, vergelijkbaar met onze Gallery van Nico Aaldering.
Ontvangst
Ik had uiteraard van te voren een accreditatie aangevraagd en dat opent altijd vele deuren. Op het grote parkeerterrein van de ‘Messe’ in Luzern was een speciale ruimte vrijgemaakt voor bezoekers met oldtimers. Onze Mercedes-Benz 300CE van 1991 is in Zwitserland al een oldtimer en ik kon hem tussen gelijkgestemde automobielen parkeren.
Voor het gebouw stond een oude FBW-bus uit 1957 waarmee mensen een rondje door Luzern mee konden rijden. De bus heeft 30 jaar lang een functie gehad in de stad aan de Vierwaldstättersee.
Bijzondere automobielen
Vóórdat ik naar binnen ging, heb ik me eerst verbaasd over de spraakmakende auto’s die buiten geparkeerd stonden, waaronder de Ferrari Dino 196S uit 1959. Een prachtige bolide met een tweeliter V6 met 200 pk onder zijn bevallige motorkap. In 1959 en 1960 haalde de Mexicaanse Formule 1 coureur Ricardo Rodriguez successen met deze schitterende racewagen.
Kent u deze Austin 2200 uit 1972 nog? Hij was ontworpen door dezelfde man die in 1959 de Austin/Morris Mini had getekend, Alec Issigonis. De zescilinder in lijn lag dwars voorin en hij had voorwielaandrijving. Het model was niet zo succesvol en bovendien redelijk duur.
Met deze Mercedes-Benz 300 kwam Daimler-Benz in 1951 terug in de internationale topklasse. De 300 was een geweldig visitekaartje voor het merk. Hij was voor het eerst met een automaat leverbaar. Met een dergelijke wagen reed Bundeskanzler Konrad Adenauer, daardoor stond het model al snel onder de naam ‘Adenauer 300’ bekend. Mercedes had de bodem van die auto verlaagd, zodat hij zijn hoed op kon houden!
De Kiwanisclub Luzern reed met oldtimers taxiritten ten bate van goede kinderdoelen. Een van die auto’s was een bijzonder fraaie Pontiac Chieftain Coupé uit 1952. On der zijn motorkap draaide een achtcilinder zijklepper. De chroomstrippen op de motor- en de kofferbak herinneren aan een beroemde Amerikaanse trein, de Silver Streak.
De Swiss Classic World Rally
Voor het eerst heeft de organisatie ter gelegenheid van de beurs een rally georganiseerd die op zaterdag 1 juni werd verreden.
Om de 1,5 minuut werden de 80 rijders gestart en reden ze vervolgens door één van de hallen om daarna een rit door het midden van Zwitserland te rijden.
Een aantal deelnemers: de MGA met een Zwitserse Wagner Carrosserie uit 1955, de Volkswagen T1 uit 1966 met een enorme Maggifles, een NSU 1200TT uit 1969, zo’n auto waarmee ik twee jaar geleden geracet heb in Lenzerheide, een Fiat Dino Spyder met een Ferrari 2400 V6 onder zijn motorkap, een Renault R5 Turbo uit 1980 met een 1300 cc viercilinder turbomotor achter de voorstoelen, goed voor 220 km/h, en een Lancia Delta Integrale uit 1988, getekend door Giugiaro. Een bloedsnelle en beroemde rallyauto met vierwielaandrijving.
De beurs
Ik heb een selectie gemaakt waarvan ik denk dat u het de moeite waard vindt.
De Glas V8 van 1966 (Nr.21) was de laatste poging van Hans Glas om een concurrent op de markt te brengen van Mercedes en BMW. De carrosserie was van Pietro Frua en hij werd al gauw ‘Glaserati’ genoemd. Glas ging failliet en BMW nam de modellen een tijdje over.
De Iso Rivolta van 1961 (Nr.22 en 23) is in mijn ogen een van de mooiste creaties van Giorgetto Giugiaro. Voor het onderstel was Bizzarini verantwoordelijk, terwijl hij werd aangedreven door onverwoestbare V8 van de Chevrolet Corvette.
Synfuel (Nr. 24) is dé redding als brandstof voor oldtimers als benzine verboden gaat worden. Het is een synthetische brandstof die al uitgebreid is getest en uiterst goed bevonden is.
Wel eens van het Britse merk Allard gehoord? Het is een K2 uit 1950.(Nr.25). Een gestroomlijnde roadster met een Ford V8 onder de motorkap. Er zijn er slechts 119 exemplaren van geproduceerd.
Nr.26 is een Austin 7 uit 1924. De eerste wereldauto! Herbert Austin kreeg het voor elkaar om dit autootje niet alleen in Engeland te produceren, maar ook in licentie te laten bouwen bij Dixi in Duitsland, bij Bantam in Amerika, bij Rosengart in Frankrijk, bij Holden In Australië en zelfs in Japan.
Deze mooie Facel Vega HK 500 uit 1958 (Nr.27) was leverbaar met een 6,2 liter V8 van Chrysler en was gekoppeld aan een handgeschakelde vierbak of een automaat. Een van de duurste Franse auto’s ooit.
De Dion Bouton uit 1904 (Nr. 28). Een van de allereerste automobielen met tal van bijzondere uitvindingen die nog steeds worden toegepast, o.a. de Dion achteras.
Hij stond voor 105.000 Franken te koop.
Deze schitterende Bentley S1 Continental Coupé uit 1957 is tijdloos mooi. Hij heeft een vijfliter 6-cilinder in lijn, half kop-en half zijklepper. (Nr. 29)
Deze Ford Corsair (Nr.30) volgde op de Salon van Parijs in 1963 de 315 op. Eerst met een lijnmotor, daarna kreeg hij een V4.
Met zijn bijzondere neus viel hij best op in het verkeer. Jammer dat je hem nooit meer ziet.
DKW 3=6 F 94 Universal uit 1959 (Nr.31) is een stationcar met een driecilinder tweetakt motor. Opvallend was dat in 1959 de portieren nog ‘verkeerd’ open gingen.
Deze Fiat 1500 Vignale Coupé uit 1963 (Nr.32) is maar heel even en in kleine hoeveelheden gebouwd. Hij was compleet gerestaureerd en ze verraadden de prijs niet op de auto, je moest er naar vragen…
Lanchester is een van de oudste Britse automerken. (Nr.33) Deze stationcar is een zogenaamde ‘woody.’, met een houten carrosserie. Deze 14 stamt uit 1954 en heeft een tweeliter viercilinder.
Deze Alvis T21 (1963)werd door de bekende Zwitserse carossier Hermann Graber gestileerd. Een paar jaar geleden heb ik een tentoonstelling van Graber bezocht in Basel en ik ben daar diep onder de indruk geraakt van zijn designkunsten. Hij heeft veel carrosserieën op basis van Alvis gebouwd, omdat het Britse merk nog een apart chassis had. (Nr. 34)
De Volkswagen Brasilia uit 1976 (Nr. 35) Hij is nooit in Europa verkocht, een typisch product van VW in Zuid-Amerika. Hij is bijna zo groot als een Golf, maar heeft een luchtgekoelde motor achterin. Hij stond voor Sfr. 28.600,- te koop op de beurs.
Tot slot de Monteverdi High Speed 375 S uit 1968 (Nr.36 en 37) is in eerste instantie nog bij Frua geproduceerd. Er zijn er nog 5 van over, waaronder deze beauty. Een dikke V8 van Chrysler onder de motorkap. Ik heb ooit het genoegen gehad met Peter Monteverdi in zo’n auto mee te mogen rijden in St.Moritz in Zwitserland.
Die Versteigerung, gut gelaunte Bieter und viele Zuschauer
(De veiling, goed gemutste bieders en veel toeschouwers)
Deze veiling was in vele opzichten een sensatie, maar ik heb slechts drie van de ruim 50 auto’s geselecteerd met een totale waarde van 50 miljoen Franken.
Precies om 17.00 uur startte het bieden onder leiding van Serge Stotzer van Oldtimer Gallerie Toffen. De gemiddelde leeftijd van de auto’s was 51 jaar.
De veiling zou bij elkaar drie uur duren!
Mercedes 600 Pullman 1966, misschien de beste wagen van de wereld? Hij werd ontworpen door de stardesigner Paul Bracq en van dit type met drie portieren zijn er slechts 124 geproduceerd. Hij was de directieauto van het Zwitserse bedrijf Welt-Furrer en heeft ook gediend als taxi voor de Rolling Stones ooit.
Hij ging voor Sfr.160.000,- naar een andere eigenaar, maar er moest nog wel het een en ander aan gebeuren. (Nr.39)
Simca 1000 Coupé 1962
Een ontzettend lief coupeetje van Bertone, ook weer door de jonge Giugiaro getekend die daar toen werkte. De body’s werden bij Bertone gebouwd en werden vervolgens op een speciaal ingerichte spoorwagon naar Frankrijk getransporteerd.
Hij ging voor Sfr.23.500,- over de toonbank. (Nr.40)
Volkswagen 1300 1969
Deze kever had pas 777 kilometer op de teller, een gewoon nieuwe Volkswagen.
Een unieke kans om na 55 jaar zo’n unieke Volkswagen uit 1969 te gaan rijden.
Er werd Sfr. 30.000,- geboden, maar de eigenaar ging hier niet mee akkoord, dus werd hij niet verkocht. (Nr.41)
