Tekst en foto’s: Rob Strating

In het weekend van 2 t/m 5 september werd voor de 17^e keer de Arosa ClassicCar in het Zwitserse Arosa georganiseerd, een bergrace voor oldtimers en klassiekers, auto’s en motoren. Dankzij mijn accreditatie verkregen door Tanja Hengartner van de Marketing & Communicatie van de organisatie mocht ik als autojournalist overal vooraan staan.

• 7,3 kilometer tussen Langwies en Arosa
• 76 bochten
• Hoogteverschil: 422 meter

Drie jaar geleden heb ik een verslag gemaakt van de Lenzerheide MotorClassics, een race met soortgelijke automobielen en acht jaar geleden heb ik u mee laten genieten van de KlausenRennen, een bergrace voor vooroorlogse auto’s en motoren.
Deze bergrace wordt ook individueel gereden, de auto’s worden in principe om de minuut gestart in het dorpje Langwies. De oude motoren reden telkens aan het eind van een sessie in groepsverband naar boven.

De autowereld is hier nog in orde
Thomas Kern, coureur in een Jaguar E-Type Lightweight en lid van de Arosa ClassicCar Circle: “Hier in Arosa zijn we welkom met onze mooie oldtimers met hun schitterend klinkende motoren, de lucht van benzine en warm gelopen rubber. Uitbundige toeschouwers lachen ons toe en schenken ons applaus en omhoog gestoken duimen. Hier in Arosa is onze wereld nog helemaal in orde!

Vijf klassen

1. Alpine Performance (voor-en naoorlogse racewagens)
2. Classic Trophy (gelijkmatigheidsrace voor-en naoorlogse racewagens)
3. Sporttrophy (gelijkmatigheidsrace voor- en naoorlogse racewagens)
4. Competion Formula
5. Competion
6. Demonstratieklasse
7. Historische motorfietsen (voor-en naoorlogs)

Goede organisatie
De meeste van de bijna 200 deelnemers kwamen op 1 september naar Arosa met hun racewagen- en motoren in of op auto-aanhangers. Dat betekende vanaf Chur, de hoofdstad van het kanton Graubünden, een klim van bijna 30 kilometer met honderden haarspeldbochten! In Arosa was alles al wekenlang voorbereid. De deelnemers konden hun bolides allemaal parkeren in speciale tenten in twee rennerskwartieren en voor het publiek waren er overal tribunes gebouwd.
Alle hotelkamers waren bezet en op de camping waar wij verbleven was geen plaats meer over.
Vrijdag 3 september was de hele dag gereserveerd voor de trainingen, want het valt niet mee om de 76 bochten op je harde schijf op te slaan.
Op vrijdagavond werden alle voertuigen aan het publiek voorgesteld middels een zogenaamd corso door het dorp. Heel veel deelnemers hebben een zogenaamde open uitlaat zonder demper en dat levert voor auto- en motorgekken uiteraard een prachtig geluid op. De Ferrari 512M met een vijfliter V12 uit 1971 en de BMW Martini MK 50 03 Formule 2 uit 1988 (ex-Sebastian Vettel) spanden daarbij absoluut de kroon. Wat betreft de motoren vergeet niemand meer het brute gestamp van de Norton 18 met 500 cc uit 1929.

Renntaxifahrten
Voorafgaand aan elke racesessie bestond de mogelijkheid om als particulier mee te rijden met verschillende door de importeur Zwitserland ter beschikking gestelde Porsches die werden bestuurd door bekende coureurs, zoals de Le Mans winnaar Neel Jani. Voor CHF 220,- waren alle ritten al vóór het weekend uitverkocht.
Het spreekt voor zich dat die ‘taxiraces’ buitengewoon spectaculair waren…
In de volgende delen ga ik nader in op de races en ik maak een special van mijn grote Zwitserse racevriend Max Ungricht die deelnam met zijn NSU 1200 TT Groep V uit 1969.
(wordt vervolgd)